O tren que me leva...

Hoxe quero determe a falar dalgo, que aínda que pasa desapercibido para moita xente; ten dous factores determinantes para ser aquí resaltado. Por un lado, moitos dos que por esta terra habitamos, somos descendentes daquelas xentes que viñeron a traballar na construcción desta infraestructura. Por outro lado, e dende o punto de vista máis universal, este tren une as terras de Lapatiancos entre sí, coa cidade de Ferrol, coa Mariña e ábrenos camiño por toda a cornixa cantábrica.

E como para comprender as cousas no presente, non hai nada mellor que saber algo da súa historia, alá imos:

Automotor Ferrol - Gijón

A idea de construir un ferrocarril que unise Ferrol con Gijón data do ano 1886, aprobando o Congreso o primeiro proxecto, o cal, tiña como finalidade unir os acuartelamentos de artillería de Ferrol coas fábricas de armas asturianas. O proxecto ínclúese no Plan de Ferrocarriles Secundarios de 1888, aínda que as obras non se iniciarían daquela.

No ano 1906 apróbase, incluído en Lei o proxecto calificado como Ferrocarril Estratéxico e asígnaselle unhas das súas características diferenciadoras técnicas máis importantes: ancho de vía de un metro e trazado, supostamente, protexido para fins militares (calquera o diría ao seu paso polas rías...)

Non é ata o ano 1921, cando se comezan as obras de construcción do ferrocarril, sendo precisamente no tramo Ferrol-Mera, no lado galego da liña.

Desgraciadamente leas localistas, a Guerra Civil, abandonos de contratas... fixeron que non fose ata o 1 de febreiro de 1962 cando se inagura o tramo Ferrol-Mera. Non é ata o ano 1972 o final da construcción e inaguración total da liña ata Gijón.

Polo tanto, non foron nin máis nin menos que 86 anos que separan o primeiro proxecto aprobado, ata a súa inaguración no 1972; resulta evidente que as necesidades que impulsaron a súa construcción mudaran totalmente.

Novas unidades  Feve 2700

A construcción desta obra supuxo a construcción de enormes viaductos, túneis, pontes, taludes que axudan a salvar a complicada e fermosa orografía, extremo que só se pode comprobar, como non podía ser doutra maneira, facendo esta inolvidable viaxe.

Contada a historia, debemos situarnos nos días de hoxe. Feve (nome da empresa pública que explota a liña) presta servizo de transporte de viaxeiros e mercadorías. Aínda que agora mesmo non goza de mala saúde o tráfico de mercadorías na nosa terra, principalmente potenciado polo transporte de madeira dende Cerdido e Moeche ata Aranguren (ía sendo hora, aínda que creo que se podería sacar moito máis proveito); quero facer unha reflexión con respecto ao transporte de viaxeiros.

Resulta incrible ver a pasividade coa que as administracións ven baixar ano a ano o número de viaxeiros, namentras os horarios dos servizos non son adecuados para ir o traballo, para ir ao instituto... Apeadeiros como o de Moeche con accesos dignos de ser considerados trincheiras de guerra..... Cada día que pasa chámame máis a atención como se pode vivir de costas (tanto administración coma usuarios) a un dos considerados pilares do desenvolvemento, como é o transporte público.

Marcho, que xa sae o tren...